Jeśli u dziecka pojawią się wymioty to najprawdopodobniej mamy do czynienia z infekcją wirusową. Jest ona najczęstszą przyczyną wymiotów zarówno u dzieci jak i u niemowląt. Mimo że objawy ustępują samoistnie w przeciągu kilku dni, to są dość nieprzyjemne dla dziecka. Jeżeli dziecko oddaje większą niż zazwyczaj liczbę stolców dziennie, to znaczy więcej niż trzy w ciągu 24 godzin, to znak, że mamy do czynienia z ostrą biegunką. Wtedy stolec jest wodnisty, płynny i czasami zawiera śluz.
Infekcja wirusowa zaczyna się od kilkukrotnych wymiotów, a do nich dołączają biegunka, ból brzucha, gorączka lub stan podgorączkowy. Wymioty mogą utrzymywać się przez 1-2 dni, natomiast biegunka powinna ustąpić w ciągu od 5 do 7 dni. Nie warto ignorować takiego stanu, ponieważ jeżeli wymioty są uporczywe, mogą one doprowadzić do poważnego odwodnienia dziecka lub stanowić objaw innej choroby.
Aby nie doprowadzić do odwodnienia, konieczne jest podawanie dziecku płynów, nawet co 2 minuty, małymi porcjami. Powinny one być chłodne, ponieważ ciepłe płyny wspomagają odruch wymiotny.
Jeśli przyczyną wymiotów u dziecka jest infekcja jelitowa to powinno ono czuć się na tyle dobrze, by zachowywać się tak jak zwykle. Najlepiej jednak skonsultować się z pediatrą, który oceni, na ile poważna jest infekcja i przepisze odpowiednie leki.
-
Jeżeli wymioty u dziecka są uporczywe - może to doprowadzić do odwodnienia organizmu.
-
Poprawa nie następuje w przeciągu od dwóch do trzech dni
-
Zauważymy cechy odwodnienia, do których należy wzmożone pragnienie, suchy język, płacz bez łez, skąpe i rzadkie oddawanie moczu, chrypa prowadząca aż do bezgłosu, nie zmoczenie pieluszki przez 3 do więcej godzin oraz zapadnięte ciemiączko.
-
U niemowląt pojawia się temperatura powyżej 38 ℃ i powyżej 39 ℃ u starszych dzieci
-
Dziecko jest apatyczne, senne lub nadmiernie rozdrażnione
-
Przejawia całkowitą niechęć do picia i jedzenia
-
Towarzyszą mu silne bóle brzucha lub odbytu
-
Dziecko choruje na astmę, niewydolność nerek, cukrzycę lub na inną chorobę wrodzoną lub przewlekłą.
Jeśli mamy do czynienia z ostrą biegunką, rozpoznamy ją w przypadku, kiedy to dziecko oddaje większą niż zazwyczaj liczbę stolców dziennie – mowa o ilości większej niż 3 w ciągu 24 godzin. Takie stolce są zwykle wodniste, półpłynne i czasami zawierają śladowe ilości śluzu lub krwi. Biegunka rzadko kiedy ma związek z zatruciem pokarmowym – zwykle jest to związane z infekcją wirusową. Należy pamiętać, aby nie doprowadzić do odwodnienia organizmu dziecka i pilnować by spożywało odpowiednie ilości płynów.
-
Niemowlęta karmione piersią podczas choroby powinny nadal być karmione naturalnie
-
Jeżeli niemowlak jest karmiony sztucznie mlekiem modyfikowanym, podczas choroby można kontynuować jego podawanie, zalecane jest karmienie co około 3 godziny tak, aby dziecko nie odwodniło się. Należy poić często lecz małymi porcjami.
-
Dzieci, które mają więcej niż 2 lata powinny po oddaniu stolca otrzymać około od 50 do 100 ml płynów.
-
Natomiast dziecku w wieku od dwóch do dziesięciu lat powinno się podawać od 100 do 200 ml płynów po każdym stolcu.
-
Można podać dziecku probiotyk o udokumentowanym działaniu od jednego do dwóch razy dziennie oraz doustne płyny nawadniające. Warto zapytać farmaceutę o płyny i probiotyk oraz o instrukcję ich stosowania.
-
Jeżeli u dziecka wystąpi temperatura powyżej 38 ℃ zaleca się przyjęcie Paracetamolu w dawce 15 mg na kilogram masy ciała 4 razy w ciągu doby przez 3 dni.
-
Dieta powinna być lekkostrawna, nie zawierająca coca-coli, słodyczy i świeżych soków, gdyż ze względu na cukier prosty w składzie mogą one nasilać biegunkę.
Wymienione sposoby postępowania należy utrzymywać od 5 do 7 dni.
Kluczowym elementem jest zadbanie o higienę. Większość wirusów przenosi się drogą fekalno-oralną, natomiast w mniejszym stopniu drogą kropelkową. Podstawą do zapobiegania roznoszenia chorób jest ograniczenie kontaktu z osobą chorą. Jeśli jednak choruje domownik, bardzo istotne jest częste mycie rąk. Klamki, krany czy spłuczki to idealne miejsca dla rozwoju drobnoustrojów. U dzieci z biegunką pieluchy powinny być zmieniane sprawnie i szybko. Po ich wymianie należy zdezynfekować ręce. Karmienie piersią nieznacznie zmniejsza ryzyko zachorowania na ostrą biegunkę lecz dzieje się to tylko w okresie wyłącznego karmienia naturalnym pokarmem.
Jedzenie, które sprawdza się bardzo dobrze podczas chorowania dziecka na biegunkę to na przykład kawałek bułki, słone paluszki, gotowane warzywa, chrupki kukurydziane.
Można podać dziecku banana, który zawiera dużo potasu i pektyny, które zagęszczają stolec. Jabłko natomiast lepiej jest podawać w formie duszonej lub pieczonej – surowe może działać przeczyszczająco, tak samo marchewka.
Niektórzy rodzice nie wiedzą, że istnieją takie sytuacje, kiedy objawy jelitówki wymagają pilnej kontroli z lekarzem pediatrą. Dzieje się tak, kiedy biegunka i wymioty trwają dłużej niż jeden dzień. Tak samo jeśli zauważymy w stolcu śluz lub dziecko skarży się na silny ból brzucha, który nie ustępuje przez godzinę, może oznaczać to poważniejsze schorzenia, do których należy zapalenie wyrostka robaczkowego lub zakażenia bakteryjne jelit. Jeśli u noworodków i niemowląt występuje stan podgorączkowy, który przechodzi w wysoką temperaturę, nie dającą obniżyć się domowymi metodami, to powinno zaalarmować rodziców i nakłonić ich do kontaktu z pediatrą. Kolejnymi argumentami do tego, aby zasięgnąć porady lekarskiej są objawy odwodnienia, takie jak brak łez podczas płaczu, zapadnięte ciemiączko lub ograniczone oddawanie moczu.
U dziecka powyżej 9 miesiąca życia każda infekcja wymaga konsultacji z pediatrą, a zwłaszcza wtedy, kiedy towarzyszą jej takie objawy jak osłabienie albo brak apetytu. Rodzice starszych dzieci powinni skonsultować się z lekarzem kiedy wymioty są uporczywe, a domowe leczenie nie poprawia ich stanu.
Jeśli u naszego dziecka pojawiła się wysoka temperatura, wymioty oraz luźny stolec, który oddawany jest powyżej 3 razy dziennie, są to objawy, które mogą wskazywać na jelitówkę, czyli jedną z najczęstszych przyczyn infekcji pokarmowych u naszych pociech. Bardzo istotne jest szybkie rozpoznanie takowej dolegliwości i podjęcie zalecanych działań zwłaszcza wtedy, kiedy dziecko ma mniej niż 9 miesięcy. Wymioty wywoływane przez infekcje wirusową lub bakteryjną niejednokrotnie doprowadzają do odwodnienia organizmu, a to wymaga natychmiastowego nawadniania doustnego. Lepiej zapobiegać odwadnianiu, podając dziecku odpowiednie ilości płynów. Aby jak najskuteczniej zareagować na pojawiające się symptomy, warto już wcześniej wiedzieć, jakie są niezbędne środki i leki, które pomogą w łagodzeniu dokuczliwych objawów. Jeżeli objawy nie ustępują jednak lub wręcz się nasilają, konieczna będzie konsultacja z lekarzem pediatrą, który dobierze odpowiednie leczenie i zdiagnozuje ewentualne towarzyszące problemy zdrowotne.